NOCLEGI
ROZKŁADY
19 października 1984 zamordowano ks. Jerzego Popiełuszkę
fot. Wikimedia Commons
Prawdopodobnie 19 października 1984 r, ksiądz Jerzy Popiełuszko, duszpasterz pracowników i kapelan "Solidarności", padł ofiarą morderstwa popełnionego przez funkcjonariuszy IV Departamentu Ministerstwa Spraw Wewnętrznych. Niemniej do dzisiaj istnieją wątpliwości co do okoliczności i daty jego śmierci.
REKLAMA
Jerzy Popiełuszko urodził się w 1947 r. w rodzinie chłopskiej, w gminie Suchowola na Podlasiu. Po ukończeniu szkoły średniej, wstąpił do Seminarium Duchownego w Warszawie. Jednak, podobnie jak inni klerycy, jego studia zostały przerwane przez wcielenie go do specjalnej jednostki wojskowej w Bartoszycach, gdzie próbowano go przekonać, aby zrezygnował z życia duchownego. Popiełuszko nie uległ presji i po zwolnieniu wrócił do seminarium. W 1972 r. przyjął święcenia kapłańskie i rozpoczął pracę duszpasterską w różnych parafiach. W 1980 r. został przeniesiony do parafii św. Stanisława Kostki na Żoliborzu w Warszawie.
Po wybuchu strajków sierpniowych w 1980 r. i powstaniu NSZZ "Solidarność" ksiądz Popiełuszko zaangażował się w działalność na rzecz pracowników huty "Warszawa" oraz stał się duszpasterzem dla środowisk medycznych. Kiedy 13 grudnia 1981 r. wprowadzono stan wojenny, młody wikary rozpoczął regularne odprawianie mszy w intencji ojczyzny w kościele św. Stanisława Kostki. Te nabożeństwa przyciągały tłumy wiernych, najpierw głównie parafian, później mieszkańców innych części Warszawy, a ostatecznie licznych gości z całego kraju.
W swoich kazaniach ksiądz Jerzy potępiał brutalność władz, nawoływał do dialogu z społeczeństwem, domagał się prawdy w życiu publicznym i bronił praw obywatelskich. Przede wszystkim zgodnie z nauką Ewangelii głosił przesłanie "Zło zwyciężaj dobrem". Jego słowa przynosiły pocieszenie, wywoływały nadzieję i wzmacniały więzi międzyludzkiej solidarności. Kapłan zyskał takie uznanie, że nawet najbardziej radykalni działacze opozycji uznawali tylko pokojowe metody walki przeciwko komunistycznym władzom.
Władze próbowały za wszelką cenę uciszyć księdza Popiełuszkę. W mediach publikowano kłamliwe materiały, które szkalowały jego osobę. Organizowano prowokacje, które miały na celu udowodnienie jego rzekomego zaangażowania w działania terrorystyczne. Duchownego aresztowano i nękano. Był także stale inwigilowany przez tajnych współpracowników Służby Bezpieczeństwa (SB).
19 października 1984 r. podczas powrotu z Bydgoszczy, gdzie odprawił Mszę Świętą, ksiądz Jerzy został porwany przez trzech funkcjonariuszy Służby Bezpieczeństwa (SB). Doznał bestialskiego pobicia i utonął w Wiśle koło zapory we Włocławku. Towarzyszący mu kierowca, który jednocześnie był jego przyjacielem, Waldemar Chrostowski, zdołał uciec od napastników i poinformować władze kościelne o porwaniu. To bestialskie przestępstwo było tak odrażające, że władze rządzące nie mogły ukryć tej okropnej zbrodni.
Po wybuchu strajków sierpniowych w 1980 r. i powstaniu NSZZ "Solidarność" ksiądz Popiełuszko zaangażował się w działalność na rzecz pracowników huty "Warszawa" oraz stał się duszpasterzem dla środowisk medycznych. Kiedy 13 grudnia 1981 r. wprowadzono stan wojenny, młody wikary rozpoczął regularne odprawianie mszy w intencji ojczyzny w kościele św. Stanisława Kostki. Te nabożeństwa przyciągały tłumy wiernych, najpierw głównie parafian, później mieszkańców innych części Warszawy, a ostatecznie licznych gości z całego kraju.
W swoich kazaniach ksiądz Jerzy potępiał brutalność władz, nawoływał do dialogu z społeczeństwem, domagał się prawdy w życiu publicznym i bronił praw obywatelskich. Przede wszystkim zgodnie z nauką Ewangelii głosił przesłanie "Zło zwyciężaj dobrem". Jego słowa przynosiły pocieszenie, wywoływały nadzieję i wzmacniały więzi międzyludzkiej solidarności. Kapłan zyskał takie uznanie, że nawet najbardziej radykalni działacze opozycji uznawali tylko pokojowe metody walki przeciwko komunistycznym władzom.
Władze próbowały za wszelką cenę uciszyć księdza Popiełuszkę. W mediach publikowano kłamliwe materiały, które szkalowały jego osobę. Organizowano prowokacje, które miały na celu udowodnienie jego rzekomego zaangażowania w działania terrorystyczne. Duchownego aresztowano i nękano. Był także stale inwigilowany przez tajnych współpracowników Służby Bezpieczeństwa (SB).
19 października 1984 r. podczas powrotu z Bydgoszczy, gdzie odprawił Mszę Świętą, ksiądz Jerzy został porwany przez trzech funkcjonariuszy Służby Bezpieczeństwa (SB). Doznał bestialskiego pobicia i utonął w Wiśle koło zapory we Włocławku. Towarzyszący mu kierowca, który jednocześnie był jego przyjacielem, Waldemar Chrostowski, zdołał uciec od napastników i poinformować władze kościelne o porwaniu. To bestialskie przestępstwo było tak odrażające, że władze rządzące nie mogły ukryć tej okropnej zbrodni.
PRZECZYTAJ JESZCZE
